ISSN : 1302-7123 | E-ISSN : 1308-5123
The Medical Bulletin of Sisli Etfal Hospital
Does Residual Renal Function Have a Beneficial Effect on Patient and Technique Survival in Peritoneal Dialysis Patients? [Med Bull Sisli Etfal Hosp]
Med Bull Sisli Etfal Hosp. 2018; 52(3): 184-189 | DOI: 10.14744/SEMB.2018.59219

Does Residual Renal Function Have a Beneficial Effect on Patient and Technique Survival in Peritoneal Dialysis Patients?

Elbis Ahbap, Mustafa Sevinc
Department of Nephrology, Sisli Etfal Training and Research Hospital, Istanbul, Turkey

Objectives: Residual renal function (RRF) at the initiation of peritoneal dialysis (PD) therapy can be a predictor of survival in stable PD patients. The aim of the present study was to investigate PD patients regarding the effect of baseline RRF on patient and technique survival.
Methods: Urine output at the beginning of PD therapy was evaluated retrospectively in 202 PD patients. Patients were divided into two groups: patients with anuria (urine output ≤100 ml/day) and patients without anuria (urine output >100 ml/day).
Results: The number of patients with anuria was 58 in which 38 patients were females. The mean age of the patients was 42.8±14.9 years. The mean follow-up period was 44.2±35 months. Twelve percent of patients with anuria had history of hemodialysis (HD).
One hundred forty-four had no anuria (68 females, mean age 43.7±14.5 years, mean follow-up period 39.6 ± 26.1 months, mean urine volume 592±442 ml). Twenty-three patients had received HD therapy before. Sixty-five had anuria in the following 22.5±19.6 months.
At the beginning of therapy, systolic and diastolic blood pressures were lower in patients with oliguria than in patients without oliguria (p<0.001), but C-reactive protein (p=0.004) and ferritin (p<0.001) levels were higher. There was no difference between two groups regarding the other parameters (age, follow-up periods, presence of diabetes, ultrafiltration volumes, albumin, hemoglobin, calcium phosphorus product, parathormone, and Kt/V levels) (p>0.05).
The peritonitis rate was one episode per 28.2 versus 30 patient-months for the anuric and non-anuric groups, respectively (p>0.05).
For Kaplan–Meier survival analysis, the mean technique survival rates at 1 and 3 years were 97% and 86.6% in patients without anuria and 94% and 85.3% in patients with anuria, respectively. The 5-year technique survival rates according to residual volume states were not statistically significant with log-rank test (p>0.05).
The 1-, 3-, and 5-year survival rates were 96.9%, 89.6%, and 86.5% in patients without anuria, respectively, whereas they were 87.3%, 77.3%, and 53.7% in patients with anuria, respectively. The 5-year survival rates according to residual volume states were statistically significant (p<0.05).
Conclusion: RRF at the beginning of PD has an important and positive impact on patient survival in PD patients. Peritonitis rates and technique survival were not different for patients with anuria and without anuria.

Keywords: Patient survival, peritoneal dialysis; residual renal function; technique survival.

Periton diyaliz hastalarında rezidüel renal fonksiyonun hasta ve teknik sağkalımına yararlı etkisi var mıdır?

Elbis Ahbap, Mustafa Sevinc
Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbul

Amaç: Periton diyalizi (PD) başlangıcındaki rezidüel renal fonksiyon (RRF) hastaların sağkalımının öngörülmesini sağlayabilir. Çalışmanın amacı başlangıçtaki RRF’nin PD hasta ve teknik sağkalımına olan etkisinin incelenmesidir.
Metot: Toplam 202 PD hastasının verileri geriye dönük olarak başlangıçtaki idrar miktarlarına göre incelendi. Hastalar anürik (idrar miktarı <100ml/gün) ve anürik olmayan (idrar miktarı >100ml/gün) olmak üzere iki gruba ayrıldı.
Bulgular: PD başlangıcında 58 hasta (38 kadın, ort. yaş 42.8±14.9 yıl, ort. takip süresi 44.2±35 ay) anürik idi. Bunların 28’i daha önce hemodiyaliz tedavisi görmüştü.
Anürik olmayan hasta sayısı 144 (68 kadın, ort. yaş 43.7±14.5 yıl, ort. takip süresi 39.6±26.1 ay, ort. idrar miktarı 592±442 ml/gün) idi. Daha önce 23 hasta hemodiyaliz tedavisi almıştı. Ortalama 22.5±19.6 ay sonra 65 hasta anürik hale geldi.
Tedavinin başlangıcında, anürik hastalarda, anürik olmayanlara göre, sistolik ve diastolik kan basıncı daha düşük (p<0.001), CRP (p=0.004) ve ferritin (p<0.001) düzeyi daha yüksek idi. İki grup arasında yaş, takip süresi, diyabet varlığı, ultrafiltrasyon volümleri, albümin, hemoglobin, parathormon düzeyleri, kalsiyum fosfor çarpımı, Kt/V değerleri benzer idi(p>0.05).
Kaplan-Meier sağkalım eğrisine gore, anürik olmayan hastalarda 1 ve 3. yıllardaki sağkalım sırası ile %97 ve %86.6; anürik hastalarda ise sırası ile %94 ve %85.3 idi. Beş yılılk teknik sağkalım iki grup arasında benzer saptandı (p>0.05).
Hasta sağkalımı anürik olmayan hastalarda 1, 3, 5. yıllarda sırası ile %96.9, %89.6 ve %86.5 iken anürik hastalarda sırası ile 87.3%, 77.3% and 53.7% saptandı. Beş yıllık hasta sağkalımı iki grup arasında anlamlı olarak farklı bulundu (p<0.05).
Sonuç: Periton diyaliz başlangıcında rezidüel renal fonksiyonun varlığı hasta sağkalımına pozitif etkide bulunmaktadır. Teknik sağkalım ve peritonit oranları anürik ve anürik olmayan hastalar arazında benzerlik göstermektedir.

Anahtar Kelimeler: Hasta sağkalımı, rezidüel renal fonksiyon, periton diyalizi, teknik sağkalım

Elbis Ahbap, Mustafa Sevinc. Does Residual Renal Function Have a Beneficial Effect on Patient and Technique Survival in Peritoneal Dialysis Patients?. Med Bull Sisli Etfal Hosp. 2018; 52(3): 184-189

Corresponding Author: Elbis Ahbap
Manuscript Language: English
LookUs & Online Makale