Amaç: Bu çalýþmada, pediatrik günübirlik alt batýn operasyonlarý için postoperatif analjezi yöntemlerinin etkinlik ve yan etkilerini karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve yöntem: Anestezi indüksiyonu sonrasý, rastgele üç gruba ayrýlan hastalardan 1. gruba (n-10) operasyon bitiminde yara dudaklarýna 1 mg/kg %0,25 bupivakain infiltrasyonu yapýldý. 2. gruba (n=10) yine operasyon bitiminde rektal 20-25 mg/kg parasetamol suppozituar verildi. 3. gruptaki (n-10) hastalara, kaudal epidural aralýða girilerek 2 mg/kg bupivakain Ýml/kg serum fizyolojik ile tamamlanarak yapýldý. Operasyon boyunca olgular, kalp tepe atýmý ve oksijen satürasyonu açýsýndan monitorize edildi. Postoperatif dönemde ilk 6 saat boyunca saat baþý solunum frekansý, KTA, sedasyon ve modifiye TPPPS aðrý skalasýna göre takip yapýldý. Daha sonraki 6 saatte sedasyon ve modifiye aðrý skalasý taburcu edilen hastalarýn evlerinden telefonla takip edildi. Modifiye TPPPS aðrý skalasýna göre skoru 3’ün üzerinde olan hastalara, rektal 20-30 mg/kg parasetamol verildi ve evde de ayný doz önerildi. Ýstatistiksel deðerlendirmelerde, Ki-kare ve Fisher‘s exact test kullanýldý. p<0,05 anlamlý kabul edildi.
Bulgular: 3. grubun uyanma süresi diðer gruplardan istatistiksel olarak anlamlý derecede uzun, 2. grubun 1. saatteki aðrý skoru ise yüksek bulundu. (p<0,05) 3. grupta 3 olguda bulantý-kusma, idrar retansiyonu gibi yan etkiler görüldü.
Sonuç: Sonuç olarak, çocuklarda günübirlik, alt batýn operasyonlarýnda parasetamol kullanýmýnýn ve yara dudaklarýna lokal anestezik infiltrasyonu uygulamasýnýn kaudal bloða alternatif olabileceði kanaatine vardýk.

Objective: In this study, we compared the efficiency and side effects of the postoperative analgesia methods in pediatric population undergoing outpatient lower abdominal surgery.
Study design: After induction of anesthesia, patients were randomly divided into 3 groups. At the end of surgery, the first group of patients (n-10) were administered 1 mg/kg 0,25 % bupivacain in incision site, the second group (n-10) received 20- 25 mg/kg rectal paracetamol. The third group (n-10) had caudal block with 2mglkg bupivacain diluted with saline to obtain Iml/kg solution. Peroperatively, patients’ heart rale and 02 saturation levels were monitorised and during 6 hours postoperatively, respiratory> rate, heart rate, sedation and modified TPPPS pain scale were noted for all the patients every hour In the next 6 hours, the same parameters were followed up by phone, in discharged patients. According to modified TPPPS pain score, rectal 20-30 mg/kg paracetamol were administered to the patients who had a score level more than 3. And this treatment was continued at home.Chi-square and Fisher’s exact test were used for statistical analyses. p<0,05 was considered statistically significant.
Results: The recovery time was significantly long in the 3rd group and the first hour pain score in the 2nd group was statistically high. (p<0,05) In 3 patients of the 3rd group, side effects such as nausea and vomiting, urine retention were observed.
Conclusion: We believe that the infiltration of local anesthetic in incision site or the administration of rectal paracetamol may be a good alternative to caudal block in pediatric patients undergoing outpatient lower abdominal surgery.

Amaç: Tonsillektomi operasyonlarýnda remifentanil ve alfentanilin peroperatif hemodinami ve postoperatif derlenme yönünden karþýlaþtýrýlmasýný amaçladýk.
Gereç ve yöntem: Tonsillektomi operasyonu planlanan 30 çocuk olgu rastgele iki gruba ayrýldý. Olgulara ayný anesteziklerle indüksiyon yapýldý. Grup R’ye 1 mcg/kg bolus ardýndan 0,5 mcg/kg/dk infüzyon dozunda remifentanil, Grup A’ya 10 mcg/kg bolus ardýndan 2,5 mcg/kg/dk infüzyon dozunda alfentanil verildi. Olgularýn anestezi, cerrahi süreleri ve ekstübasyon zamanlarý kaydedildi. Baþlangýç, entübasyon, aðýz açacaðý öncesi ve sonrasý, tonsillektomi insizyonu öncesi ve sonrasý ve ekstübasyondaki Sistolik Kan Basýncý(SAB), Diastolik Kan Basýncý(DAB), Kalp Atým Hýzý (KAH) ve Oksijen Satürasyonu (Sp02) deðerleri iþaretlendi. Ekstübasyon sonrasý hemodinamik deðerleri, Sp02, PACU taburcu skorlarý ve CHEOPS aðrý deðerleri kaydedildi.
Bulgular: Entübasyon sýrasýndaki KAH Grup A’da anlamlý yüksek bulundu. Grup R’de aðýz açacaðý öncesi ve sonrasý, tonsillektomi insizyonu öncesi ve sonrasý SAB deðerleri anlamlý düþük bulundu. Ekstübasyon süresi Grup A’da anlamlý uzundu. Grup A’ da postoperatif Sp02 deðerlerinde anlamlý düþüþler saptandý. PACU taburcu skorlarýnýn 1.dakika deðerinin Grup R’de anlamlý yüksek olduðu görüldü, (p <0.05) Sonuç: Pediatrik tonsillektomilerde remifentanilin alfentanile göre daha iyi hemodinamik stabilité saðlayacaðý, kýsa sürede ekstübasyona izin vereceði, postoperatif dönemde daha az hipoksiye yol açacaðý düþüncesindeyiz.

Objective: The aim of this study was to compare the peroperative hemodynamic parameters and postoperative recovery effects of remifentanil and alfentanil on patients undergoing tonsillectomy. Study design: 30 pediatric patients were randomly divided into two groups. All of the patients received the same anesthetics agents during induction. Group R had 1 meg/kg bolus then 0,5 mcg/kg/min infusion dose of remifentanil. Group A had 10 mcg/kg bolus then 2,5 mcg/kg/min infusion dose of alfentanil. Anesthesia, surgery and extubation times of each pa¬tient were registered. At the begining, during intubation, before and after installation of mouth-opening device, before and after tonsillectomy incision and during extubation SBP, DBP, HR and Sp02 values were noted. After extubation hemodynamic parameters, PACU discharge scores and CHEOPS pain scores were registered. Results: In Group A, HR was found significantly higher du¬ring intubation. In group R, before and after installation of mouth-opening device, before and after tonsillectomy incision the SBP values were found significantly lower. Extubation time was significantly longer in Group A. In Group A, postoperative Sp02 values were significantly low. The PACU scores of Group R at the first minute was high (p <0.05). Conclusion: Our study shows that in pediatric tonsillectomies in comparison with alfentanil, remifentanil gives better hemodynamic stability, allows earlier extubation and causes less hypoxia during postoperative period.

Anestezi pratiðimizi deðerlendirmeyi ve rejyonel anesteziye ilgimizi araþtýrmayý amaçladýk. Rejyonel anestezi kullanýmýna ilginin giderek artmasýna raðmen ürolojik cerrahide rejyonel anestezi tercih sýklýðýmýzý ve seçilen rejyonel anestezi tiplerini deðerlendirdik. 2000-2004 arasýnda rejyonel anestezi oranýmýz % 37. 5 ve en sýk tercih edilen rejyonel anestezi tipi spinal anestezi idi.

We aimed of evaluating current anesthetic practice and regional anesthesia enthusiasm. Despite a trend toward the use of regional anaesthesia,we evaluated our regional anesthesia frequences and preferences in anesthesia practice of urologic surgery. Our range of regional anaesthesia was 37. 5 % in between 2000-2004 and the most preferable type of regional anaesthesia was spinal anaesthesia.

Amaç: Bu çalýþmanýn amacý Okmeydaný Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi’ne parotis lojunda aðrýlý þiþlik þikayeti ile baþvuran ve kabakulak tanýsý alan çocuklarda kabakulak infeksiyonunu çeþitli yönleri ile deðerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya Çocuk Acil Polikliniði’ne 2 Temmuz 2004-30 Temmuz 2004 tarihleri arasýnda parotis lojunda aðrýlý þiþlik ve ateþ þikayeti ile baþvuran ve kabakulak tanýsý alan 105 çocuk alýndý. Çalýþmaya alýnan çocuklarýn ayrýntýlý öyküsü alýnarak fizik muayeneleri yapýldýktan sonra ilki baþvuru tarihinde, Ýkincisi bir hafta sonra olmak üzere toplam 2 kere venöz kan örneði alýndý ve amilaz ve lipaz düzeyleri çalýþýldý.
Bulgular: 105 hastanýn 95’inin (%90.5) Saðlýk Bakanlýðý’nýn aþýlama programýna göre aþýlandýðý, 10’unun (%9.5) ise bu programa uymadýðý saptandý. 10 çocuða (%9.5) kabakulak aþýsý yapýlmýþ iken, 95’i (%90.5) kabakulak aþýsý ile aþýlanmamýþtý. 45 çocuðun (%42.9) kardeþinde geçirilmiþ kabakulak öyküsü var iken, 60’ýnda (%57.1) kardeþinde geçirilmiþ kabakulak öyküsü yoktu. 105 hastanýn 102’sinde (%97.1) infeksiyon anýnda amilaz düzeyi yüksek olup, 1 hafta sonra alýnan kontrolde amilaz düzeyinde anlamlý düþüklük saptandý. Yüksek lipaz düzeyleri sadece 8 hastada (%7.6) saptandý.
Sonuç: Kabakulak hastalýðý ülkemizde hala oldukça sýk görülmektedir. Kabakulak enfeksiyonu ve enfeksiyona sekonder geliþebilecek komplikasyonlara engel olmak üzere kýzamýk-kýzamýkçýk-kabakulak aþýsýnýn ülkemizdeki rutin aþýlama programýnda yer almasýnýn gerektiði kanýsýndayýz.

Objective: The aim of the present study was to evaluate the mumps infection course in patients who admitted to Okmeydaný Training and Research Hospital Pediatric Emergency Department with complaints of painful enlargement of parotids gland and diagnosed as mumps infection.
Material And Methods: One hundred and five patients who admitted to pediatric emergency department between 2nd of july 2004 and 30th of july 2004 with complaints of painful enlargement of parotid glands and diagnosed as mumps infection were included into the study. After medical history was taken and physical examination was done venous blood was taken twice apart 1 week for measurement of serum amylase and lipase levels.
Conclusion: Mumps infection is still common in our country. MMR vaccine should take place in routine vaccination program in our country to prevent mumps infection and its complications.

Marjolin ülseri terimi, kronik yaralardan geliþen malign tümörler olarak tanýmlanabilir. En sýk yanýk skarýnda görülmesine raðmen, daha az sýklýkla diðer kronik açýk yaralarýn zemininde de geliþebilir. Kliniðimizde 15 hastada yanýk skarý zemininden geliþen 16 marjolin ülseri vakasýný retrospektif olarak deðerlendirdik. Hastalarýn yaþ ortalamalarý 49,8 olup, %67’si erkekti. Lezyonlar alt ve üst ekstremite ile gövde yerleþimliydi. 12 hastada tümör çapý 10 cm’nin altýndaydý. Skar yaþý ortalamasý 36,12 yýldý. Ortalama ülsere tümöral lezyon çapý 8.56 cm olarak saptandý. Ameliyat öncesi deðerlendirmelerde lenfadenopati saptanan olgu sayýsý 4 idi. Lezyonlarý histopatolojik incelemelerine göre sýnýflandýrdýðýmýz zaman, 3 tanesi displazi, 2 tanesi karsinoma in situ, 11 tanesi ise epidermoid karsinomdu. Hastalara rezeksiyon ve kýsmi kalýnlýklý deri grefti ve lokal fleplerle rekonstrüksiyon uygulandý. Displazisi mevcut 3 hastaya 1cm, saðlam sýnýr ile rezeksiyon uygulanýrken, diðer hastalara 2 cm, saðlam cerrahi sýnýr ile rezeksiyon uygulandý. 6 hastaya bölgesel lenf nodu disseksiyonu uygulandý. Hastalarýmýzdan ikisi radyoterapi gördüler. Hastalarýn operasyon sonrasý takiplerinde ayný geniþ skar zemininde ikinci bir odakta lezyonu olan hasta hariç rekürrens gözlenmedi.

Marjolin’s ulcer can be termed as a malignant tumor arising in chronic scar tissue. Although mostly seen in burn scars, it can occur in the presence of other chronic wounds. We present a total of 16 Marjolin’s ulcers of 15 patients treated in our clinic between 1998 and 2005. Patients had a mean age of 49.8 years and showed 67% male predominance. Lesions were located at the trunk, upper limbs and lower limbs. 12 cases presented with a tumor diameter less than 10 cm. Mean scar age was 36,12. Mean ulcer diameter was 8,56 cm. Initial lymphadenopathy was detected at 4 of our cases. His- topathologically, preoperative biopsies revealed dysplasia in 3 cases, carcinoma in situ in 2 cases, and epidermoid carcinoma in 11 cases. Resection followed by either skin grafting or local flaps were performed for all the patients. Surgical margins were applied as 2 cm for all cases except the cases with dysplasia, where surgical margins were applied as 1 cm. Six of the cases were gone under regional lymph node dissection simultaneously with the resection. Two of the cases took further radiotheraphy. Except the case with tumor at two distinct locations, no reccurence was seen at the follow-ups. Two cases were lost with metastasis.

Apendiks tümeninde anormal mukus birikmesi sonucu kistik bir kitle þeklinde görülen apendiks mukoseli nadir bir antitedir. Apendektomi spesinýenlerindeki mukosel insidansý %0.25’dir. Apendiks mukoselinin preoperatif tanýsýnýn konulmasý, cerrahi sýrasýnda rüptiir ile psödomiksoma peritonei geliþebilmesi ve malign transformasyon sürecinin önceden belirlenmesi açýsýndan önemlidir. Biz bu olgu bildirisinde; apendiks mukosel olgusunun tanýsýnýn konulmasýnda, ultrasonografý ve bilgisayarlý tomografi bulgularýnýn sunulmasýný ve bu görüntüleme yöntemlerinin onu taklit eden durumlardan ayýrt edilmesindeki rolüne deðinmeyi amaçladýk.

Mucocele of appendix, a cystic mass resulting from dilated appendiceal lumen caused by abnormal accumulation of mucus, is a rare entity. The incidence of mucocele in appendectomy specimens is about %0.25. The preoperative diagnosis of mucocele of the appendix is important because of the possibility of rupture at surgery with development of pseudomyxoma peritonei and to predict malignant transformation. In this case report; we aimed to reveal the findings in ultrasonography and computed tomography in diagnosing appendiceal mucocele and discriminating it from mimicking conditions.

Apert sendromu kraniyosinostoz, maksiller hipoplazi ve sindaktili ile karakterize, beraberinde kardiak, gastrointestinal, genitoüriner ve merkezi sinir sistemi patolojilerinin görüldüðü konjenital bir hastalýktýr. Apert sendromu’ lu pediatrik olgulara, sýklýkla ortopedik ameliyatlar için genel anestezi uygulanýr. Bu makalede, Apert sendromu tanýsý konulmuþ 3 aylýk kýz olguda larengeal make (LMA) ile genel anestezi uygulamamýzý sunduk. Anestezi indüksiyonu, % 1-8 sevofluran ve fentanil (1 mkg.kg-1), hava yolu larengeal maske, anestezi idamesi % 40 nitroz oksit-oksijen karýþýmý ve % 1-3 sevofluran ile saðlandý. Gerek indüksiyon, gerekse idamede herhangi bir sorun geliþmedi.

Apert’s syndrome is a congenital disorder characterized by cranyositosis, maxillary hypoplasia and syndactyly accompanied by cardiac, gastrointestinal and genitourinary defects. General anesthesia frequently applied to pediatric patients with Apert’s syndrome for orthopedic surgeries. In this paper, we reported our general anesthesia application to a 3-months female case diagnosed with Apert’s syndrome. We used sevoflurane 1-8 % and fentanyl (1 meg.kg-1) for anesthesia induction and maintained anesthesia with nitrous oxide 40 %, oxygen, and sevoflurane 1-3 % after introducing laryngeal mask airway (LMA). There were not seen any problems during anesthesia.

Primer dudenum lenfomasý nadir bir klinik antitedir. Týkanma ikteri ile baþvuran hastalarda ayýrýcý tanýda sýklýkla düþünülmez. Bu makalede sarýlýk, kaþýntý ve kilo kaybý þikâyetleri ile baþvuran ve duodenuný 2. kýsmýndan alman biyopsi ile non-hodgkin lenfoma tanýsý konan bir hasta sunulmuþtur.

Primary duodenum lymphoma is a rare clinical entity. In differential diagnosis of patients with obstructive jaundice, it is often not thought. In this report, a patient who came with complaints of jaundice, itching and weight loss and was diagnosed as non-hodgkin lymphoma through a biopsy from second part of duodenum is presented.